Een paar dagen nadat de vrijwilligers uit Polen weer veilig huiswaarts zijn gekeerd, volgt er een debriefing. In een knusse kantine op het Gaellemuniger industrieterrein worden onder het genot van een kopje koffie, de meegemaakte avonturen aan elkaar uitgewisseld. Maar voordat er genoten kan worden van de koffie én elkaars verhalen, moest er eerst nog wel even een busje (“ze vertrekken morgenochtend om 06.00”) ingepakt worden. De vrijwilligers zaten direct weer in hun culinaire hulpverleningsrol en binnen een mum van tijd zat de flinke laadbak van het busje tot de nok toe gevuld met mandarijnen, sinaasappels en broden.
De kantine is flink gevuld. De twee groepen die in Korczowa hebben staan bakken, vergezeld door een groep die in Warschau heeft gestaan, zijn in totaal met een man en vrouw of tien aanwezig. Via een zoom-meeting sluiten er nog een handvol mensen van buiten Genemuiden aan. Het blijft bijzonder om te zien dat mensen die elkaar tot het moment dat ze bij elkaar in het busje stapten nog nooit gesproken hadden, nu met elkaar omgaan alsof ze al jaren de beste vrienden zijn. Ook de organisatie staat hier elke keer weer van te kijken. “Je stopt vier of vijf wildvreemden in een busje, stuurt ze naar de Pools-Oekraïense grens en wanneer ze in Polen uitstappen hebben ze ineens eens band voor het leven. Over het algemeen gaat het goed, 99% van de vrijwilligers kijkt met een meer dan positief gevoel terug op hun deelname.” Wat ook wel blijkt uit het feit dat tijdens de debriefing van gisteravond (maandag) er zich meteen weer drie, dit weekend teruggekeerde, vrijwilligers kenbaar hebben gemaakt om de reis en het avontuur nóg een keer aan te gaan.
De debriefing is niet alleen opgezet vanuit gezellig oogpunt voor de vrijwilligers zelf, ook voor de organisatie is het elke keer weer leerzaam. “Na elke debriefing wordt het draaiboek weer aangepast. De tips en aanvullingen van de vrijwilligers zijn ontzettend waardevol.” Al moet gezegd worden dat het uitwisselen van ervaringen wel de boventoon voerde. Verhalen met een lach en een traan wisselen elkaar af. Ook voor mij als leek was het leerzaam, ik weet nu precies bij wie ik snurk-technisch gezien nooit op een slaapkamer moet zien te geraken.
Het is echter niet alleen hosanna wat de klok slaat. De organisatie laat weten dat ze waarschijnlijk binnen een kleine drie weken moet stoppen met Genemuiden Helpt Aan De Grens. “Dit omdat het flink minder wordt met het geld en er weinig nieuwe donaties binnenkomen. Wij vinden het erg jammer en schrokken er ook van toen we tot deze conclusie zijn gekomen. We hopen nog zo lang mogelijk door te kunnen gaan.”